در اوستا ، یشتها ، فصل چهاردهم ، مشهور به بهرام یشت ، بند سی و چهارم الی سی و ششم آمده است :

بهرام اهورا آفریده را می ستاییم. زرتشت از اهوره مزدا پرسید : ای اهوره مزدا ؛ ای سپندترین مینو ؛ ای دادار جهان استومند ، ای اشون ؛ اگر من از جادویی مردمان بسیار بدخواه آزرده شوم ، چاره ی آن چیست ؟ آنگاه اهوره مزدا گفت : پری از مرغ وارغنای بزرگ شهپر بجوی و آن را بر تن خود بپساو و بدان پر ، دشمن را ناچیز کن. کسی که استخوانی یا پرّی از این مرغ دلیر با خود داشته باشد ، هیچ مرد توانایی او را از جای به در نتواند برد و نتواند کشت. آن پر مرغکان مرغ بدان کسی پناه دهد و بزرگواری و فرّ بسیار بخشد. [1]

همین گفتار در برگردان جیمز دارمستتر ، اوستاشناس مشهور فرانسوی :

We sacrifice unto Verethraghna, made by Ahura. Zarathustra asked Ahura Mazda: "Ahura Mazda, most beneficent Spirit, Maker of the material world, thou Holy One If I have a curse thrown upon me, a spell told upon me by the many men who hate me, what is the remedy for it ?"  Ahura Mazda answered: "Take thou a feather of that bird with… feathers, the Varengana, O Spitama Zarathustra, With that feather thou shalt rub thy own body with that feather thou shalt curse back thy enemies. If a man holds a bone of that strong bird, or a feather of that strong bird, no one can smite or turn to flight that fortunate man. The feather of that bird of birds brings him help; it  brings unto him the homage of men, it maintains in him his glory" . [2]

به راستی کندن یک پر از مرغ ، و مالیدن آن به بدن بر اساس کدامین مبنای عقلانی موجب نجات از شر اهریمن و جادوی بدخواهان می گردد ؟

پی نوشت :

[1]. اوستا ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، تهران ، چاپ شانزدهم ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، جلد 1 صفحه 438

[2]. اوستا ؛ ترجمه ی جیمز دارمستتر :

James Darmesteter , The Zend Avesta , By Various Oriental Scholars , Oxford ,  Clarendon press , 1883 , Vol 2 , Pp 241