|
حقایق تاریخ باستان حقایقی کمتر شنیده شده درباره تاریخ ایران باستان
| ||
[ یکشنبه 92/9/10 ] [ 11:20 عصر ] [ سیاوش امیرشاهی ]
[ نظرات () ]
اوستا ، وندیداد ، فرگرد 16 بند 12 : زرتشت گفت : زن دشتان ( یعنی زنی که در زمان عادت ماهانه : پریود قرار دارد ) بعد از قطع شدن خون باید کارهایی را انجام دهد تا از آلودگی پاک شود . از جمله اینکه : ادامه مطلب... [ شنبه 92/5/26 ] [ 4:19 عصر ] [ سیاوش امیرشاهی ]
[ نظرات () ]
بر اساس آموزه های دین زرتشتی اگر انسانی از دنیا رفت نباید او را دفن کرد بلکه باید او را درون یک دخمه گذاشت یا او را در جایی قرار داد تا خوراک لاشخورها و جانوران وحشی شود . نکته ی جالب اینجاست که بنا بر متن اوستا ، افرادی که در مراسم گذاشتن جنازه در دخمه شرکت میکنند باید دستها و موهای خود را پس از مراسم ، با ادرار گاو یا ادرار گوسفند یا حتی ادرار یکی از آشنایان و خویشاوندان خود بشویند . گفنگوی زرتشت و اهورامزدا که در متن اوستا ثبت شده است ؛ اوستا ، وندیداد ، فرگرد 8 بند 13 - 12 - 11 : « پس از آنکه نسوکشان در سه گامی مرده بنشیند و آنگاه موبد رو به مزداپرستان چنین بانگ برآورد : ای مزداپرستان ؛ بدین جا پیشاب بیاورید تا نسوکشان گیسو و تن خویش را بدان بشویند . ای دادار جهان استومند ؛ ای اشون ، پیشابی که نسوکشان باید گیسو و تن خویش را بدان بشویند کدام است ؟ پیشاب گوسفند یا گاو نر ؟ پیشاب مرد یا زن ؟ اهورامزدا پاسخ داد : پیشاب گوسفند یا گاو نر ، اما نه پیشاب مرد و نه پیشاب زن ، مگر اینکه مرد یا زن ، نزدیک ترین خویشاوند مرده باشند . مزدا پرستان باید پیشاب آماده کنند تا نسوکشان گیسو و تن خویش را بدان بشویند . » این است کردار نیک زرتشتی ؟ این است فرهنگ زرتشتی ؟ این است خردمندی مزدیسنا ؟ نگاه کنید به : اوستا ، وندیداد ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، چاپ شانزدهم ، 1391 هـ ش ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 2 ص 747- 748 وندیداد ، پژوهش ژام دارمستتر ، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، 1384 هـ ش ، صفحه 160
[ دوشنبه 92/4/24 ] [ 7:45 عصر ] [ سیاوش امیرشاهی ]
[ نظرات () ]
باور دین زرتشتی نسبت به انسانهای نابینا ، ناشنوا ، کوتاه قد و معلول به طرزی عجیب ، توهین آمیز و موهن است.
در اوستا ، یشتها ، فصل 5 ( آبان یشت ) بند 93 :
اردویسور آناهیتا ( یکی از ایزدان و فرستادگان اهورامزدا برای نجات جهان و گسترش نیکی ها ! ) به زرتشت میگوید :
نگاه کنید به :
اوستا ، پژوهش استاد پورداود ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، چاپ شانزدهم ، 1391 هـ ش ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 1 ص 314
یعنی از دیدگاه اهورامزدا ( و دین زرتشتی ) نابینایان و ناشنوایان و کوتاه قدها و دیگر معلولین هم ردیف نابخردان و جزو داغ خوردگان اهریمن هستند.
به راستی خرافه گرایی تا کجا ؟
نابینایان ، ناشنوایان ، کوتاه قدها و حتی معلولین و ... آیا انسان نیستند ؟؟ چرا باید از سوی دین زرتشتی ، داغ خوردگانِ اهریمن نامیده شوند ؟؟؟ چرا باید هم ردیف نابخردان قرار گیرند؟ چرا نباید از نوشیدنی مقدس بنوشند ؟
همین گفتار به ترجمه انگلیسی ( برگردان از پژوهش جیمز دارمستتر )
I do not accept those libations that are drunk in my honour by the blind, by the deaf, by the wicked, by the destroyers, by the niggards, by the ... nor any of those stamped with those characters which have no strength for the holy Word. Let no one drink of these my libations who is hump-backed or bulged forward ; no fiend with decayed teethe"
Reference :
James Darmesteter , The Zend Avesta , By Various Oriental Scholars , Oxford , Clarendon press , 1883 , Vol 2 , Pp 75 - 76
[ دوشنبه 92/4/24 ] [ 12:6 عصر ] [ سیاوش امیرشاهی ]
[ نظرات () ]
مقدمه : هدف ما توهین به زرتشت نیست . بلکه میخواهیم نشان دهیم که آموزه های اوستایی تا چه اندازه انسان ساز هستند !! در اوستا ، نسک وندیداد ، فرگرد 9 بند 6 – 36 ، می بینیم که زرتشت برای پاک کردن انسان هایی که به مردار دست زده اند ، ابتدا ده ها بار آنان را با خاک و گل و ادرار گاو و ... لجن مالی میکند و سپس بارها و بارها ( شش بار یا بیشتر ) آنان را با کیفیتی بسیار سخت و پیچیده ، دستور به شست و شو با آب می دهد . این دستورالعمل های عجیب و غریب هیچ توجیهی ندارد جز بیماری وسواس در وجود زرتشت. گرچه باور ما چنین نیست . اما آموزه های اوستا خلاف باور ما را می رساند .
همچنین : اوستا ، وندیداد ، فرگرد 5 ، بند 1 - 2 :
در این بند زرتشت پرسشی بسیار عجیب از اهورامزدا می پرسد :
« هرگاه مردی در ته دره ای مرده باشد و مرغی از فراز کوه بدان جا فرود آید و پاره ای از آن مردار را بخورد و به بالای کوه بازگردد و بر درختی سخت چوب یا نرم چوب بنشیند و بر آن درخت قی کند یا پیخال بیندازد یا پاره هایی از مردار را فرو ریزد ... پس آنگاه مردی از ته دره به بالای کوه براید و از آن درخت هیزم برگیرد و بشکند و تکه تکه کند و آن را در آتش پسر اهورامزدا بسوزاند ، پادافره گناهش چیست ؟ »
یعنی زرتشت این طور می پنداشت که اگر پرنده ای لاشخور از بدن یک مردار بخورد و بعد بر درختی بنشیند و سپس مردی از آن درخت هیزم بگیرد و آتش بزند ، موجب آلودگی آتش شده و این مسئله گناه محسوب می شود ...
همینطور در اوستا ، وندیداد ، فرگرد 12 ، بند 2 و 4 اهورامزدا به زرتشت میگوید که اگر کسی در خانه ای از دنیا رفت ( حتی اگر ساکنین خانه به مردار برخورد نکنند هم ) اهل خانه باید سه بار بدن خود را بشویند و سه بار هم لباسهایشان را ...
و برخی موارد دیگر ...
بازهم تأکید میکنیم که این دست سخنان اوستا درباره ی زرتشت ، ابداً مورد تأیید ما نیست.
[ یکشنبه 92/4/23 ] [ 4:0 عصر ] [ سیاوش امیرشاهی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  به نام خداوندگار ، سرزمینمان ایران نقاط تاریک و روشن فراوانی دارد. آنچه ما در این وبلاگ در پی آن هستیم بیان حقایقی است که کمتر بدان پرداخته شده است. فراموش نکنیم که شناخت درست گذشته چراغ راه آینده است. نباید خود را فریب داد. حقیقت را باید گفت گرچه بر ضرر ما باشد. | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
