در اوستا ، وندیداد ، فرگرد 9 بند 14 آمده است که اهورامزدا به زرتشت میگوید :

ای سپیتمان زرتشت ؛

چوبی نُه گره بجوی و چمچمه ای برنجین یا سربین را بر سر آن چوب ببند و با آن بر تن ناپاک ، گمیز - ادرار گاو - بریز .

( ترجمه دکتر دوستخواه )

نگاه کنید به :

وندیداد ، ( پژوهش جیمز دارمستتر ) ص 184، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، 1384 هـ ش  

اوستا ، پژوهش استاد پورداود ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان، بخش وندیداد ، ج 2 صفحه 775

گرچه ما معتقدیم زرتشت از این گفتار مبرّاست اما باور اوستا خلاف اعتقاد ماست .

در اوستا ، وندیداد ، فرگرد 9 بند 37 آمده است که اهورامزدا به زرتشت گفت :

اگر کسی دیگری را از ناپاکی مردار ( دیو نسو ) پاک کند ، باید از او دستمزد بگیرد . اما از موبدان ( رهبران دینی زرتشتی ) نباید پولی بگیرند ! و باید به دعای خیر موبد بسنده کنند :

« پاک کننده باید موبد را در برابر آفرین و آمرزش خواهی وی ، شهریار را به ارزش اشتر نر پر بهایی ، شهربان را به ارزش نریانی ، دهخدا را به ارزش ورزاوی و خانه خدا را به ارزش ماده گاو سه ساله ای پاک کند . »

چگونه است که از دیگران باید پول گرفت اما از موبدان نباید چیزی گرفت ؟؟؟

نگاه کنید به :

اوستا ، وندیداد ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، چاپ شانزدهم ، 1391 هـ ش ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 2 ص 777

وندیداد ، پژوهش ژام دارمستتر ، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، 1384 هـ ش ، صفحه 189

در اوستا ، وندیداد ، فرگرد 16 بند 18 آمده است که اهورامزدا به زرتشت دستور داد که هرکس از "داد " یعنی قانون مزدیسنا - دین زرتشتی -  اطاعت نکرد ، سزاوار مرگ است .

ترجمه دکتر دوستخواه ؛ بر پایه ی پژوهش استاد پورداود :

« همه ی این گونه گناهکاران که دروج به پیکرشان راه یافته است ، خوارشمرندگان " داد " اند و همه خوارشمرندگان " داد " سرکشان در برابر آفریدگار اند و همه ی سرکشان در برابر آفریدگار ، نا اشاون اند - نا اشو یند - و پادافره ی هر نااشاونی مرگ است . »

ترجمه ی جیمز دارمستتر - اوستاشناس فرانسوی :

« همه ی مردان بدکار و شریر که دیو دروج در جسم آنان حلول کرده ؛ دادرس و داور را به هیچ شمارند . کسانی که دادرس و داور را به هیچ شمارند مردان بی قانون و بی آیین هستند . مردان بی قانون همهناپاک و ملعون هستند . مردان ناپاک و ملعون همه سزاوار مرگ می باشند. »

نگاه کنید به :

اوستا ، وندیداد ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، چاپ شانزدهم ، 1391 هـ ش ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 2 ص 839

وندیداد ، پژوهش ژام دارمستتر ، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، 1384 هـ ش ، صفحه 241

نکته : گرچه در بندهای پیشین این گفتار درباره ی گناه نزدیکی با همسر - بدون اجازه ی زرتشت !!! -  و دیگر گناهان سخن میگوید اما در این گفتار ، حکم اعدام را به همه ی کسانی که قوانین دین زرتشتی را رعایت نمیکنند ، تعمیم داده است .

در اوستا ، وندیداد ، فرگرد 16 بند 16 – 18 مجازات مردانی که با همسران خود در زمان عادت ماهانه نزدیکی میکنند را بیان میکند: زرتشت از اهورامزدا پرسید: 

چهارمین بار که او با زن دشتان ، دشتان مرزی کند ، اگر تن زن را از زیر جامه بفشارد، اگر ران زن ناپاک او را بفشارد ، پادافره ی گناهش چیست؟

اهورامزدا پاسخ داد : نود تازیانه با اسپهه اشترا ، نود تازیانه با سروشو چرن ، پادافره ی گناه است.

و در بند 17 آمده است این شخص که با زن خود در زمان عادت ماهانه نزدیکی می کند، گناهش مثل کسی است که بدن مرده ی پسر خویش را به آتش بکشاند. در بند 18 ، اهورامزدا به زرتشت میگوید:

همه ی این گونه گناهکاران که دروج به پیکرشان راه یافته است، خوارشمرندگان " داد " اند و همه خوارشمرندگان " داد " سرکشان در برابر آفریدگار اند و همه ی سرکشان در برابر آفریدگار ، نا اشاون اند و پادافره ی هر نااشاونی مرگ است.

نگاه کنید به :

اوستا ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، تهران ، چاپ شانزدهم ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 2 ص 839

وندیداد ، پژوهش ژام دارمستتر ، ناشر دنیای کتاب ، تهران ، 1384 هـ ش ، صفحه 241